و به همین دلیل است که یک حروفچین قرن پانزدهم ممکن است بخشی از سیسرو را به هم ریخته باشد؛ او می‌خواست مردم روی فونت‌های او تمرکز کنند، محتوای خودشان را روی صفحات تصور کنند. او می‌خواست مردم ببینند، و برای اینکه آنها را به دیدن وادارد، مجبور بود آنها را از خواندن باز دارد. فردا، تو را رها نخواهم کرد و به دهلیز خانه‌ام نیز وارد نخواهم شد، زیرا زشت و بی‌موقع است.